Twee werelden
Vanaf het begin van de avond was het duidelijk dat hier twee werelden
bij elkaar kwamen. Veel raadsleden werden overdonderd door het
vaktaalgebruik van de studenten, vaak nog in het Engels ook, en de
studenten op hun beurt begrepen niet waarom de raadsleden soms zo
moesten lachen. Dan roerden ze zonder het te weten een gevoelig
onderwerp aan, dat in de politiek allerlei associaties meebracht, maar
voor hen neutraal was. "Nou, en dan bouwen we hier bij voorbeeld een
groot skatepark...."
Het leuke was dat hun voorstellen meer dan eens volstrekt onwerkbaar
leken, en toch duidelijke handvatten voor de praktijk aanreikten. Het
was ontwapenend, helder, visionair. Ik vond het persoonlijk erg boeiend
om zo met een helikopterview naar je stad te kijken, zowel in ruimte als
in tijd. Op zo'n avond kun je even dromen, en je hoopt er in de toekomst
iets van terug te zien.

Hoofdlijnen
Een opvallend punt in de presentatie: Zoetermeer heeft wel hoofdlijnen,
maar die komen nergens bij elkaar. Dan zie je een kaart met die lijnen
en dan snap je helemaal wat ze bedoelen. En hoe zij dan een oplossing
aanreiken, daar kun je het mee eens zijn of niet, maar de handreiking is
duidelijk: zorg voor een netwerk dat doorloopt.
Ze lieten een kaartje zien van onze wijken en de routes erin en erom.
Het viel gelijk op: de wijken liggen als eilanden los van elkaar. Dat
kun je natuurlijk willen, kleine dorpjes in de stad, met een eigen
winkelcentrum en woonzorgcentrum. Maar de studenten waren heel
duidelijk: het is goed voor de stad als er samenhang is, en die moet ook
ruimtelijk duidelijk worden. Maak maar doorsteekjes en bruggen!

Passanten in Zoetermeer
Nog een punt dat me bij is gebleven: juist op punten waar veel mensen
langs komen, bij voorbeeld de Mandelabrug, zijn geen voorzieningen. Als
je in en onderaan de brug aantrekkelijke dingen neerzet, liefst met
meerdere functies, lok je mensen je stad in, die van plan waren gewoon
door te reizen. Ik herinnerde me in een flits hoe ik voor het eerst in
Zoetermeer was om een huis te zoeken. Ik kwam met de trein en moest een
uurtje doorbrengen rond het station. Maar er was niks te doen! Ik keek
aan de noordkant en de zuidkant, maar het bleef bij het kopje koffie die
dag. Zoetermeer loopt het risico een stad van passanten en bezoekers te
zijn, en moet inzetten op vitaliteit en aantrekkelijkheid. De boodschap
uit Delft is bij me aangekomen.

Francijn Brouwer-Weemhoff