Na hoofd- en bijzaken te hebben gescheiden, blijft de vraag of je echter daadwerkelijk op gezette tijden of op specifieke onderwerpen van sturende betekenis kan zijn. Met andere woorden, levert je inzet voldoende persoonlijke “satisfaction” op. Een legitieme vraag die je jezelf van tijd tot tijd stelt.

Onlangs sprak één van de VVD-wethouders mij aan vroeg of ik het politieke werk, na de uitbreiding van mijn gezin, nog kon combineren. Ik vertelde hem van de zogenaamde spagaat van inzet en effectiviteit. Heel herkenbaar zij de wethouder. Verassend genoeg zij hij dat het college notie heeft van de professie van onze fractie. Ik vroeg hem natuurlijk… waar dat aan wordt ontleend. Daarop zei de wethouder “ omdat we weten dat jullie (maar ook anderen) de stukken die wij ter besluitvorming aan de raad en commissies sturen serieus lezen”. Het komt geregeld voor dat collega raadsleden pas hun bijdrage voorbereiden op het moment dat ze in de raadszaal zitten.

De reactie van de wethouder gaf mij te denken aan de relatie tussen de eerste en tweede kamer. Daarvan wordt vaak gezegd dat Tweede kamer haar werk zo goed doet omdat er namelijk een kritische Eerste kamer overtuigd moeten worden van de kwaliteit van de besluitvorming. Dit vond ik weer eens een andere zienswijze op de effectiviteit van mijn controlerende taak als commissielid.

Door André Bos