Hoe trek ik aandacht
Nog niet zo lang geleden stond er in de krant: 100.000 zelfmoordpogingen per jaar en 1 op de 5 jongeren denkt wel eens aan zelfmoord. Er wordt niet veel gepubliceerd over zelfmoord in de pers. Daar zijn afspraken over gemaakt om te voorkomen dat het anderen op een idee brengt. Dat is op zich een prima initiatief, maar hoe blijven wij als politici dan op de hoogte van de ernst van de zaak?
Wij horen alleen maar over de problemen in de Jeugdzorg, wachttijden, niet aan elkaar aansluitende hulpverlening en het begrip “crisis” heeft al lang niet meer de lading die het moet hebben. Bij hulp in crisissituaties is er geen hulp in één of meer dagen. Alles is nu nog provinciaal geregeld, maar gelukkig beseft de huidige regering dat het noodzaak is dat grote steden zoals Zoetermeer dit zelf beter en efficiënter kunnen regelen. Korte lijnen binnen een goed werkend zorg- en hulpsysteem!
Hetzelfde met huiselijk geweld, misschien wel het grootste
maatschappelijke probleem. Door de vele campagnes is men bezig meer
bekendheid hier aan te geven. Zowel voor de slachtoffers als de
daders. Buren en familie die zich betrokken voelen bij zulke
situaties kunnen ook adviezen krijgen hoe er mee om te gaan.
De uitvoering in Zoetermeer met een eigen coördinatiepunt
werkt goed. Alleen ook hier zijn er te weinig mensen voor teveel
werk. Daarnaast is de opvang op tijdelijke locaties om escalerende
crisissituaties te ontzien heel erg moeilijk te realiseren. Vanaf
januari 2008 zal de pilot die op drie plaatsen in Nederland
plaatsvindt, wegens het succes, ook ingevoerd moeten worden in
Zoetermeer. Dat betekent dat de dader minimaal tien dagen, met een
verlenging van drie maanden, het huis moet verlaten. Binnen dat
traject kan dan eventueel aanvaarde hulpverlening op gang komen.
Daarbij moet ook rekening gehouden worden dat, hoewel nog steeds
het grootste deel van de daders nog steeds man is, er steeds meer
vrouwen mishandelen en ook jongeren hun ouders mishandelen.
Begeleiding voorkomt vaak herhaling en voorlichting werkt
preventief.
Ook de OGGZ heeft zo zijn zorgen. De openbare Geestelijke
Gezondheidszorg vertelde het ons in een workshop tijdens de
opiniërende Raad over het thema “Isolement”. Er
zijn veel mensen en ook jongeren, vaak nog tieners, die de
verschijnselen van een op hande zijnde psychose vertonen.
Voorlichting over hoe je dit herkent op bijvoorbeeld scholen en bij
ouders is essentieel, alleen kost geld.
Wat zou het mooi zijn, dat net als bij het outreachende
jongerenwerk in Zoetermeer, er ook geld vrij zou komen om er op uit
te trekken om deze mensen te bereiken. Hier liggen grote kansen.
Hoe sneller een psychose herkend en behandeld wordt hoe beter de
kansen om later een gewoon leven te leven.
Gewoon een paar onderwerpen die steeds in flarden mijn gedachten beheersen. In ons politieke werk kom je zoveel verschillende dingen tegen. Ook schrijnende. Dan is het zaak om stil te staan bij dingen die er echt te doen. Waar wij zakelijk gezien straks aandacht en geld voor moeten vragen bij het Voorjaarsdebat.
Ik weet dat er een God is die zich om deze mensen bekommert,
maar ook mij de weg zal wijzen waardoor ik de juiste dingen hoor en
op de juiste plaatsen de juiste dingen kan zeggen zodat beleid
aangepast kan worden.
Dan besef ik hoe dankbaar ik mag zijn steeds een schakeltje te
mogen zijn….
Helen du Bois