Beste collega's,

Na 12 jaar actief te zijn geweest voor deze fantastische gemeenteraad, heb ik besloten om te stoppen. De balans privé, werk en hobby...want zo begon mijn raadswerk...is helaas niet meer in evenwicht. En wanneer deze situatie zich voor doet, moet je keuzes maken. Zo simpel is dat.

Je gaat de politiek in om idealen te verwezenlijken. Althans, dat zegt men altijd. De idealen die ik 12 jaar geleden had zijn door de loop der jaren wel veranderd.

Idealen veranderen namelijk als je oog krijgt voor andermans inzichten. De raad, die een afspiegeling is van de samenleving, laat je zien dat er meer mensen zijn die een goed idee hebben. En dat er mensen zijn die soms veel betere ideeën hebben dan jij. Van al die verschillen heb ik ontzettend veel geleerd. Het heeft mij verder gevormd als persoon, als politicus en ook in mijn carrière. Dank jullie wel daarvoor.

In de afgelopen jaren heb ik mij gefocust op een twee hoofdzaken.

Het eerste was: het omzien naar de zwakkeren in onze stad. Er zijn er namelijk nogal wat… die het zwaar hebben. Als overheid hebben we primair de taak om een schild te zijn voor deze mensen. Niet iedereen is zelfredzaam, niet iedereen is of blijft gezond en niet iedereen heeft de basisvaardigheden meegekregen om zich staande te houden in deze dynamische samenleving. Verliest u alstublieft deze mensen niet uit het oog.

Het tweede punt was toch de relevantie van de kerk en religie. Ik heb er vanaf deze plaats altijd subtiel aandacht voor willen vragen. De kerk als instituut heeft helaas nog altijd een verkeerd imago wat afstamt uit de vorige eeuw. Ja, er is scheiding tussen kerk en staat, maar er is geen scheiding tussen geloof en politiek.

Religie of geloof is anno 2018 minder in trek. Zonder iemand tekort te doen heb ik gemerkt dat de betekenis van religie ook in deze raad afbrokkelt. Religieus zijn, is een etiket geworden in deze samenleving. Het is een privé aangelegenheid die iedereen weliswaar respecteert, maar dan wel graag achter je eigen voordeur. Religie is voor veel mensen nog altijd een alles bepalende factor in hun leven. Ik wil het graag bij u achterlaten, om dit niet te vergeten en mee te nemen in uw beraadslagingen.

Voorzitter, deze twee punten wilde ik graag nog eens accentueren.

Ik wil vanaf deze plaats ook mijn vrouw Viola en mijn kinderen bedanken voor hun tomeloze steun en liefde. Viola, het waren vele avonden dat jij de zaken thuis moest organiseren en ik weer op pad moest. Soms was het misschien prettig, maar toch heel vaak niet.

Ik bedank mijn fractiegenoten voor de jarenlange samenwerking.

Ik wens in het bijzonder Francijn Brouwer alle goeds toe. Je hebt de kennis en ervaring om de fractie verder te brengen. Met een gerust hart draag ik het stokje aan je over.

Tot slot dank ik mijn Heer. Hij gaf wat ik nodig had om hier mijn bijdrage te kunnen leveren. Wanneer de motivatie weleens op een laag pitje stond of als het aan de energie ontbrak om er ‘s avonds weer op uit trekken, mocht ik regelmatig ervaren dat er altijd Iemand was die mij weer verder bracht.

Aan alles komt een einde...wordt wel eens gezegd. Dat klopt ook, maar of het ook voor de politiek geldt, ik vraag het me af. Ik stop nu, maar ik stop zeker niet definitief. Want de publieke zaak zal altijd trekken en het werk zal nooit af zijn. Ik dank jullie allemaal voor alles wat ik hier heb mogen meemaken. Ik wens jullie alle goeds toe. Dank voor uw aandacht.