De bank
Na eerst met een fractiegenoot de overdracht van het penningmeesterschap te hebben geregeld ging ik met mijn wandelschoenen aan naar het Oude Huys. Er zou een speciale wandeling zijn die over de Zoetermeerse oorlogtijd zou gaan.
Nu houd ik mij al vanaf 1999 bezig met de Toekomstvisie, het Masterplan en het MIP (het Meerjarig Investerings Plan oftewel het Projectenboek met de bijbehorende euro’s). En als je het over de toekomst van Zoetermeer wilt hebben en ook nog verstandige beslissingen wilt nemen, zul je je ook moeten verdiepen in het verleden.

De oorlog

Kroegje in het dorp

Getooid met mijn fotocamera slenterde ik achter de gids aan. Zoetermeer had het niet slecht gehad in de oorlog. Mijn gedachten dwaalden af naar Arnhem waar mijn ouders het wel heel zwaar gehad hebben en waardoor ik als kind daar toch een zware last van heb meegekregen. De grappige verhalen over het verzet waren voor mij nieuw. Het huis waar de “bonnen” verdeeld werden, de Oude Kerk waar de Radio verborgen was in de kansel……. De kroegbaas van Zoetermeer die voor de post altijd te vinden. Met alleen zijn voornaam. Hij maakte trouwens eindeloze hoeveelheden erwtensoep en vulde menige hongerige maag.

Pand Hayes met een kanon in de oorlog

Doorlopend in de Dorpsstraat kwamen we bij het steegje waar ook het pand van Hayes was. Daar stond in de oorlog een kanon in de etalage, zo gaat de overlevering. Tot slot sloten we af in een heus Zoetermeers bruin café aan het water waar we heerlijk op het terrasje een versnapering kregen aangeboden.

De rest van de activiteiten

Na de film “Soldaat van Oranje” en een hapje eten was het tijd voor pijn in mijn nek…. Drie parachutisten fotograferen….. De laatste met enorme snelheid net langs het kunstwerk in de Dobbe. Dan een vertederende lampionnentocht van kinderen en burgemeester Waaijer die ons een gezellig 5-mei feest toewenste. Een beetje kou-kleumend luisterde ik naar het voorprogramma voordat Guus Meeuwis zou komen. Niet dat mij die muziek nu zo aansprak. Nee ik was benieuwd of het feest ook gezellig zou blijven na de laatste jaren van trammelant.

De politie

De politie was in elk geval in diverse uitvoeringen zichtbaar en duidelijk aanwezig. Er was niets aan het toeval overgelaten. Daarvan heb ik ook van heel dichtbij getuige mogen zijn om te zien hoe dat allemaal in zijn werk ging. Dan kijk je toch even met een andere blik naar de massa mensen. Ik kon het dus toch weer niet laten om ook nog een werkbezoekje tussentijds af te leggen. Maar ja, politicus blijf je tenslotte 24 uur per dag.

Genieten

Na een knallend vuurwerk en voetje voor voetje weer naar mijn fiets schuifelend realiseerde ik me hoe moe ik eigenlijk was. Maar ook dat ik genoten had. Een feest zonder enige wanklank, zoals het eigenlijk altijd zou moeten zijn. Een vanzelfsprekendheid. Daar doe ik het dus voor, de eindeloze stukken lezen, de stapels papieren om op te ruimen, de werkbezoeken, de burgers met hun problemen…. Ik mag een ambassadeur van Zoetermeer zijn en daar ben ik best een beetje trots op.

door Helen du Bois – reageren: helendubois@solcon.nl