Alle dingen zijn één keer nieuw, daarna worden ze gewoon….

Raadszaal vrijdag 21 april 2006 23:47

Gisteravond ging ik dan eindelijk mijn eerste gang naar het spreekgestoelte voorin de zaal. Na bijna 8 jaar mocht ik dan voor het eerst mijn speech daar vooraan houden en wel namens de fractie. Ons commentaar op net geen plaatsje in het college en ons commentaar op het collegeprogramma. Een beetje zenuwachtig maar (mijn stem trilde hoorde sommige insiders) maar wel met durf en vastberadenheid. We staan tenslotte niet zomaar in de oppositie en we hebben gezegd wat we vonden. Oprecht, eerlijk maar hard met liefde. Dit was het startschot. De komende vier jaar gaan we verder…….

Het schrijven van een toespraak

Spreekstoel

Nog lege spreekstoel

Aan Willem Vermeulen, mijn voorganger had ik gevraagd “hoe doe je dat nou, zo’n stuk schrijven namens de fractie”. Was het in mijn eerste jaren de gewoonte dat alle steunfractieleden en raadsleden hun eigen stukjes tekst aanleverderden en werd dit tot een verhaal geperst door de fractievoorzitter, de afgelopen vier jaar inventariseerde Willem eerst de “piketpaaltjes” en ging dan zelf schrijven. Nu met ons commentaar op het collegeprogramma, maar verder tijdens het Voorjaarsdebat en het Begrotingsdebat.

Die “piketplaatjes”, een inmiddels ingeburgerd begrip geworden in onze de fractie, werden geprikt ruim voor de “dag van presentatie” Daarna “gebroed” en ontstonden er tekststukjes met veel vragen en open eindjes. Er komt veel tekst bij, ook van de anderen en er wordt gestreept. Ondertussen borrelen de politieke items omhoog. Wat kan een motie worden of een amendement? Met welke partij moeten we in de wandelgangen gaan afstemmen. We delen het met elkaar, vullen elkaar aan en er groeit wat.

De concept-tekst wordt geschreven. Twee tot drie keer te veel tekst en in lettertype 14. Het is meer een praatbrief die nog alle kanten op kan gaan. Die gaat ter lering en vermaak naar de fractieleden die er lustig op los krassen, aanvullen, vraagtekens en uitroeptekens plaatsen. In alle kleurtjes wordt de tekst weer verzameld en alle suggesties met de meegegeven accenten worden er in gegoten. Gestreept, geknipt en geplakt!

Mijn eerste toespraak af
Het wordt één geheel. Hardop lezen om te oefenen of het loopt en weer strepen en nog een strepen en nog eens strepen… Steeds kortere en scherpere zinnen. De juiste tonatie, de juiste woordspelingen, de specifiek christelijke boodschap wordt erbij gezocht. Hoe houd ik de aandacht vast en landt mijn boodschap goed?

Dan is het stuk eindelijk geboren. Met veel te veel uren werk, maar het is dan ook wel een stuk van onszelf. Van onze fractie. Natuurlijk met mijn eigen persoonlijke stijl in opzet, woordkeuze en accenten. Maar iedereen herkende zich erin.

SGP en vrouw
Eventjes ging het maar gisteravond door mij heen. Daar sta ik nu als vrouwelijke fractievoorzitter van de ChristenUnie-SGP. Was daar nou zoveel over te doen geweest binnen de SGP? Het voelde – weer zittend op mijn stoel – hetzelfde als al de voorgaande jaren samen met de anderen uit de fractie.

Zo niet voor de D66 die zowaar nu ook een “vrouwen” probleem in hun fractie hebben. Zij het van een andere orde. Het vrouwelijke vierde lid – met voorkeurstemmen gekozen – wilde zich niet voegen in de bestaande D66-fractie. Een onheuse behandeling zou daar aan vooraf zijn gegaan. Praten met elkaar moet nog gebeuren olv het landelijk bestuur. De ontknoping komt nog neem ik aan.

SGP-ChristenUnie
Van hele andere orde was, vandaag, de dag erna, het nieuws over het nieuwe rapport van de SGP mbt het standpunt van de vrouw en de samenwerking met de ChristenUnie. Met het voorstel om de lokale SGP-kiesverenigingen zelf de zwaarwegende beslissing te laten nemen wel of niet met de ChristenUnie samen te werken, ben ik heel blij. Het lijkt wel of Zoetermeer model heeft gestaan voor de kaders waarbinnen een samenwerking mogelijk kan zijn Als pinkstergelovige kon ik alleen maar “amen” zeggen! Nu maar afwachten of de meerderheid op het SGP-congres op 24 juni hetzelfde beslist. Dan geen opgeschorte beslissing meer, maar mag en kan de bestaande situatie gehandhaafd blijven! Gedogen wordt mogen! Alleen voor deze keer……….

door Helen du Bois; reageren naar helendubois@solcon.nl

« Terug

Archief > 2006 > april

Geen berichten gevonden