Dit is de titel van een brief die de minister en staatssecretaris van VWS in april j.l. aan de Tweede Kamer gezonden heeft en het is de bedoeling dat de wet wordt ingevoerd op 1 januari 2006.
De gedachte die in deze brief verwoord wordt is de volgende. Als je zorg nodig hebt eerst kijken wat je zelf of je directe omgeving (gezinsleden, familie, vrienden) kan doen. Daarna kun je altijd nog een beroep doen op de gezondheidszorg. Het is een ‘begin bij u zelf’ benadering, of in de samenleving moet het gevoel bestaan dat ze het zelf èn samen kunnen doen. Hier wordt een beroep gedaan op de eigen verantwoordelijkheid van mensen op het moment dat ze zorg nodig hebben. Kortom, de verzorgingsstaat is of gaat failliet en het is ook een stelsel dat aardig overeenkomt met het CU-SGP gedachtengoed. Voor de grondhouding hoeven we niet bang te zijn maar er zal nog wel heel veel discussie zijn voordat de wet door de Tweede en de Eerste Kamer is.

Het kabinet wil de kwaliteit van de zorg en de maatschappelijke ondersteuning aan burgers verbeteren. Ook wil men de samenhang in voorzieningen voor de mens in zijn of haar directe omgeving verbeteren zodat mensen zo veel en zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven functioneren. Onder maatschappelijke ondersteuning wordt verstaan huishoudelijke hulp, vervoer, welzijn (maaltijden, recreatie). Het moet dicht bij de mensen geregeld worden, dus niet vanuit Den Haag maar vanuit de plaatselijke gemeente. Per plaats kan andere zorg geregeld worden en het geeft mogelijkheden voor lokaal maatwerk. Het moet dus op lokaal niveau en met elkaar geregeld worden. Gemeenten moeten zorgen voor een goed samenhangend stelsel van ondersteuning voor hun inwoners. Eén loket voor alle zorg is aan te bevelen. De staatssecretaris benadrukt dat het geen bezuinigingsmaatregel is maar we kunnen natuurlijk wel aan onze grijze haren aanvoelen dat Nederland vergrijsd en dat het benodigde budget voor de zorg anders de pan zal uitrijzen.