Piezo (www.stichtingpiezo.nl)
Gisteren bestond de dag weer uit campagne voeren. Eerst het debat bij Piezo. Vele partijen waren gekomen met meerdere kandidaten. Veel bezoekers van Piezo (Participatie, Integratie en Emancipatie Zoetermeer), vooral de bezoekvrouwen, stelden zeer zinnige vragen. Vooral praktische vragen waar men praktische oplossingen voor wilde hebben. Daar had niet iedereen een antwoord op.

De leefwereld van de bezoekers van Piezo kent een geheel eigen problematiek. En die problematiek werd weer eens zichtbaar: de moeilijkheden die er zijn om door te stromen via taalcursussen, vrijwilligerswerk, participatiebaan naar de arbeidsmarkt en om opleidingen te kunnen doen. De ChristenUnie-SGP wil een duurzame investering in mensen, hen op weg helpen zodat zij het daarna verder zelf kunnen. Dat komt de gezinnen als geheel ten goede.

In mijn hart gesloten
Vier dagdelen hadden Francijn en ik al voorlichting gegeven in de vier vestigingen van Piezo over wat de gemeenteraad nu eigenlijk deed en waarom stemmen bij de verkiezingen zo belangrijk was. We komen terug in Palenstein en Meerzicht. Om de vele vragen die er nog leven te beantwoorden. De betrokkenheid bij de samenleving is groot. En ik heb zo het vermoeden dat over 10 jaar een aantal van deze vrouwen raadslid zullen zijn.

Piezo heeft mijn hart gestolen. Al ruim zes jaar volg ik de het wel en wee van Piezo en haar voorganger, het moedercentrum . Moties om geld los te peuteren om de participatietrajecten mogelijk te maken. Zowel  voor vrouwen als mannen. Het altijd weer aangeven hoe belangrijk het werk is van Piezo om hele gezinnen op een natuurlijke manier meer kansen te geven om te integreren. En lobbyen bij andere partijen. Mirjam van Bijnen, directeur van Piezo, zei tot slot toen ik als laatste wegging: “meid je zou eigenlijk ambassadeur van ons moeten worden”.
 
Tv-uitzending
Soms vallen je dingen ten deel waar je niet opgerekend hebt. Had ik net bedacht hoe heerlijk het was dat de campagne was afgelopen toen ik ’s middags de laatste folders had rond gebracht bij 50+ wooncomplexen, werd ik gebeld door het Reformatorisch Dagblad. Of ik mee wilde werken aan een Tv-uitzending voor het live-programma rondom de verkiezingsuitslagen. In een hotel in Zoetermeer. Dus zal ik daar vanavond rond 20.00 uur aantreden.

Wederdienst
Thuis aangekomen was het tijd voor een lange periode van computerwerk. Tegenwoordig kunnen de inwoners je als fractie of als raadslid prima vinden. Een niet mis te verstane stroom aan emails komt mijn brievenbus binnen. Daarvan gaat er altijd een doorstuurmail naar een mapje om deze te bewaren voor het verzenden van ons FractieNieuws en zoals nu voor de oproep om op ons te stemmen en anderen te vragen dat ook te doen. Bij ieder emailadres zet ik de naam en de vermelding hoe ik er aan gekomen ben. Zo houden we ons aan de regels. En als men er geen prijs op stelt dan deleten we het adres.

Het was een tijdrovende klus met ondertussen de TV aan en waar alles zo’n beetje bestond uit de verkiezingen. Om me goed te concentreren vond ik het gekakel bij Paul & Witteman en NOVA zeer storend. Men kon elkaar niet eens uit laten praten. Het leek wel een test wie het minst kon luisteren! Dus heb ik de TV uitgezet. Ik denk dat ik niet veel gemist heb. Uur na uur verstreek tot er honderden emailadressen in verschillende emails verzonden waren. Langzaamaan gleed de dag ten einde en werd het 3 maart. De dag dat duidelijk zal worden of het twee raadszetels blijven of dat we de drie krijgen waar we op hopen.

Helen du Bois
Fractievoorzitter/Lijsttrekker ChristenUnie-SGP
Woensdag 3.03 2010

Wij geloven dat het anders kan!