Onzekerheid is troef
In de politiek is niets zeker. Zo prijzen ze je de hemel in en zo laten ze je als een baksteen vallen. Voor mij hoeft het niet, wethouder te zijn. De kop van jut is er niets bij. Je bent je leven niet zeker, je kunt zo weer vertrekken.
Geef mij maar de rol van fractievoorzitter. Je zit als scharnier tussen het college en de Raad, je bemoeit je met beiden en je hebt invloed op beiden. Toch is het is hard werken omdat je naast je inhoudelijke zaken als raadslid ook nog de coördinatie hebt van een fractie en daarnaast als fractievoorzitter ook nog moet mee vergaderen over de gemeentelijke processen in huis. En dat is niet altijd gemakkelijk.
Daarom heb ik alvast een lijstje gemaakt. Alles wat nu niet goed ging meteen aan te kaarten als de nieuwe Raad gaat draaien. Ik verzamel inmiddels allerlei leuke onderwerpen voor 19 april, de dag dat het nieuwe college geïnstalleerd zal worden (Als God het wil).

Burger of inwoner
Wilt u burger of inwoner genoemd worden? Waarom ik dit schrijf? Francijn kreeg in Virtueel Zoetermeer deze vraag voorgelegd en vroeg zich af waarom deze persoon het woord burger zo’n negatieve klank vond hebben. We gaan op zoek naar de antwoorden en zijn benieuwd.

Campagne na de val van het kabinet
Vreemd elkaar in de campagne tegen te komen terwijl net het kabinet is gevallen. Wat zal het effect zijn? Hoe zullen de burgers reageren, hoe reageer je op elkaar in de campagne? Het zal in ieder geval a.s. woensdagavond bij het lijsttrekkersdebat het nodige extra vuur geven. Want bezuinigen tijdens een crisis en zonder kabinet is een extra moeilijkheidsgraad.

Doing
De zaterdag begon al vroeg. In de keuken op de kruk geklauterd en een A0 poster opgehangen met “blowverbod op straat”. Deze leek mij in mijn buurt wel handig met de vele keren dat we verrast worden door stinkende liften, hal en trappenhuis.

Daarna naar Doing voor een sportief debat georganiseerd met tafeltennis en rolstoelhockey. Het was zeer leerzaam in “rekening houden met”. Tafeltennissen met een rolstoel naast je is niet van “hij pakt de bal wel even” en bij rolstoelhockey moet je wel eerst rijden als je bij een bal wilt komen en rollen ballen steeds onder je rolstoel of ketsen er op af als je wilt scoren. Het was leuk om aangepast sporten zo eens mee te maken.

De foldertjes op tafel en gesprekken met bestuursleden gehad. De voorzitter was blij mij te zien en ik hem. We hebben namelijk twee jaar geleden heel wat heen en weer gemaild over de noodzakelijke verbouwing. Als een van de enige, zei hij. En nu mocht ik het resultaat zien!
Verder een interessant punt aangekaart. Over het doelgroepenbeleid dat de gemeente Zoetermeer voert om achterstanden in te lopen. In de Nota Sport en Bewegen staat de conclusie dat de deelname van ouderen en gehandicapten ver achter ligt bij sporten en bewegen. Mijn vraag of men vond dat hier wat aangedaan moest worden. Ja, eerst nivelleren en de achterstand wegwerken. Daarna moet iedereen zelf aan de slag. En toen ik hoorde hoe levens van jong en oud door de kans van aangepast sporten in kwaliteit toenam wist ik het zeker. Ik ben blij met ons christelijk-sociaal programma.

Collegevorming
Het eerste flirten is al begonnen….. tussen partijen. Ik kon er al een graantje van mee pikken. Het zal afwachten zijn of en van welke kant er nog meer flirtjes komen. De collegevoorkeuren gaan zich nu ontwikkelen. Maar wat het zal worden? Velen hebben geen idee. Ik denk dat we gewoon moeten afwachten.

De zaterdagavond was gereserveerd voor bezoek aan mijn dochter en haar vriend en zondag aan mijn ouders. En toen eindelijk vroeg naar bed om bij te slapen, met een klein beetje spierpijn aan mijn handen , om daarna te genieten van twee en een halve week vakantie. Nou ja, vakantie? Genoeg te doen, (te) veel zelfs, maar af en toe rust en een krantje bij de koffie is een genot. Ik ben met weinig tevreden.

Helen du Bois
Fractievoorzitter/Lijsttrekker ChristenUnie-SGP
Maandag 22.02.2010

Wij geloven dat het anders kan!