Verjaardagsvisite
Zaterdag had ik tot diep in de nacht een huis vol met visite. Mijn oudste dochter, behept met een HAT-woning met minimale m2, had mijn huiskamer gereserveerd voor haar verjaardagsvisite. Keurig gepland en met veel mensen na elkaar en niet tegelijk werd het toch laat in de nacht. We hebben het kennismakingsspel “kaarten op tafel” gedaan waarin je een vraag voorgelegd krijgt die over jouw persoonlijk leven gaat. Het antwoord dien je dan in de groep te vertellen. Dat was heel boeiend omdat je een hele andere kant van mensen ziet. De laatste vraag was: “wat bewonder je in die ander”. Een mooie vraag, maar soms ook moeilijk. Voor iemand uit de groep die namelijk niet gewend was om schouderklopjes te ontvangen…..

Mailverkeer
‘s Morgens had ik vooraf nog een mail verstuurd naar de fractieleden om de zoveelste stelling uit te zetten van de Postiljon. Deze keer over cameratoezicht. Daarna bleef het stil, vanaf mijn kant gezien. En dat zijn mijn fractiegenoten (en anderen) niet van mij gewend. Velen zullen het als een verademing hebben ervaren. Echter één was er ongerust. ’s Avonds laat bleek mij een mailtje gestuurd te zijn: “doet je provider het wel, ik heb geen mail van je ontvangen”?

Mijn huis moest ik ook nog fatsoeneren. De vele gesorteerde stapeltjes politieke post moesten zorgvuldig worden weggelegd voor de grijpgrage handjes van mijn kleinkinderen. Het was net een crèche met zes kleinkinderen en voor het eerst merkte ik dat ik er uit gegroeid was, uit de kleine kinderen, althans. Het “aan de wandel” gaan is een spannende periode. Voor mijn twee jongste kleinkinderen, maar ook voor mij als oma. Inmiddels zijn de gesorteerde stapeltjes niet langer meer gesorteerd .

Gesprekken
Praten gaat in de regel bij mij gewoon altijd door. Als ik even zat, dan kwam vaak de vraag: “hoe gaat het”. Dan had ik genoeg stof om te vertellen. De campagne dit en de Spoed Raadsvergadering dat. Het leeft nog niet zo bij hen, de verkiezingen. Maar luisteren deden we wel. Althans voor zolang het duurde. Want hup, daar vloog ik weer omhoog voor de volgende interventie. Mijn huisraad en papieren….

Zondags mocht ik in de kerk een poster ophangen over een speciale voorlichtingavond die we gaan houden en ook uitnodigingen uitdelen. Ook daar bleek weer: “verkiezingen, ooh”. Op een enkeling na die de Stemwijzer al ingevuld had en vragen stelde. Maar die valt dan ook onder de noemer “betrokken burger”.

Campagne
Gelukkig voerden we geen campagne afgelopen zaterdag. We zullen er een van de weinigen zijn geweest. Allerlei acties waren er door partijen aangekondigd. Maar burgers waren nog niet geïnteresseerd. Ik heb gemerkt dat we dus niets gemist hebben, en zeker niet de kou. Hoewel thuis, kon ik er van meegenieten. Men kwam van de PvdA een rode roos aan de deur brengen. Helaas heeft ie het niet overleefd. Door gebrek aan tijd voor een vaasje, zag ik ‘m zondag verschrompeld liggen. Ik ben gelukkig niet bijgelovig, dus ik weiger te denken aan een parallel met deze partij.
Ons campagneteam heeft zo haar eigen plan getrokken om haar kiezer op te zoeken de komende weken. Benieuwd? We houden u op de hoogte en Andes ervaart u het!

Helen du Bois
Fractievoorzitter/Lijsttrekker ChristenUnie-SGP
Maandag 8.02.2010

Wij geloven dat het anders kan!