Toch blijft de politiek kriebelen en blijf ik alert. Gezien de onrust die Oud & Nieuw vorig jaar gebracht heeft, ben ik op mijn hoede. Van dat geknal houd ik toch al niet en ik waag mij al helemaal niet buiten de voordeur op oudejaarsdag. De harde knallen doen vermoeden dat het trappenhuis, lift en hal regelmatig als “knal”ruimte wordt gebruikt omdat het zo lekker klinkt. Het vele vuurwerk dat van de galerij wordt gegooid doet er nog een schepje boven op. Maar, ik heb nog geen sirene van het een of ander gehoord. En dat voor Palenstein. We gaan vooruit als wijk.

Als we morgenmiddag naar de kerk gaan voor een dankdienst zullen we eerst bekijken of mijn auto geen schade heeft en de “restanten” in de stad aanschouwen. En ons verwonderen, positief of negatief!

Ondertussen ben ik bezig de successen en inspanningen van de fractie in 2008 op een rijtje te zetten. We hebben het er nog wel eens over in de fractie. Moeten we nu van “successen” spreken als christelijke politieke fractie? Of hoe noemen we het dan? Tenslotte willen we onze leden en anderen die op ons gestemd hebben laten weten wat wij gedaan hebben met het in ons gestelde vertrouwen.
Soms zijn er jaren van inspanningen voor nodig om resultaat te boeken en schuiven we door de jaren heen steeds een beetje verder op om andere fracties te overtuigen om ons aan een meerderheid te helpen.

Met deze vasthoudendheid, samen met het gebed van veel broeders en zusters, gaan wij ook verder in 2009. Een van onze leden van de gebedsgroep wenste ons “vele politieke ingangen”. Gebed opent ècht deuren.

Helen du Bois