Open Huis
Vorige week maandag was ik op bezoek bij het Open Huis van de Harvest Ministries, een evangelische gemeente die nu eindelijk haar eigen gebouw heeft. Namens mijn eigen gemeente Emmanuel en omdat ik vanuit onze inspanningen als fractie voor meer en betere kerkruimte, ze ook wilde feliciteren.

Ruimtes vinden
De vele noodkreten had ik van hen de afgelopen jaren gehoord: “is er dan nergens in Zoetermeer een ruimte waar we als kerk bij elkaar kunnen komen”. Ook de gemeente Ezechiël was door de consequenties van bovenstaande scholenschuif genoopt andere ruimte te zoeken. Na ze in contact gebracht te hebben met de juiste gemeenteambtenaren kunnen ze nog een jaar in dat pand blijven om daarna andere ruimte trachten te vinden. Veel steden hebben “oude gedeelten” in de stad en bieden op die wijze mogelijkheden voor ruimtes. Zoetermeer heeft een zeer kleine kern rondom de Dorpsstraat in verhouding tot de grote uitbreiding van de rest van de stad. Gemakkelijk ruimtes vinden voor activiteiten is daarom erg moeilijk.

Kerkenschuif
Ineens bedacht ik mij, we hebben hier te maken met een “kerkenschuif”. Na alle moeite, waar we ons aandeel in mochten hebben als fractie, kon de evangelische gemeente Parousia eindelijk haar gebouw betrekken op het industrieterrein Zoeterhage. Vlak daarna hoorde ik dat de Nederlands Gereformeerden en Christelijk Gereformeerden die al samen kerkten, het oude gebouw van Parousia aan de Broekwegzijde hadden gekocht. En vervolgens heeft Harvest Ministries het oude gebouw van de Christelijk Gereformeerden gekocht.

Consequenties
Als je in de politiek ergens aan begint dan kun je niet altijd de consequenties overzien. Hoe goed wij dat ook altijd proberen bij onze beleidsbesluiten. Meestal wordt dit negatief bedoeld omdat er dan “lijken uit de kast vallen”. Een begrip voor onverwachte zaken die altijd extra tijd, energie en vooral geld kosten….. Soms mogen we ook de positieve consequenties zoals de “kerkenschuif” zien. Daar zijn we zeer dankbaar voor. En we weten zeker dat we daar Gods hand in mogen zien.

Helen du Bois