Een paar uurtjes van onze tijd

toegankelijkheid op zijn smalst gesnedenvrijdag 02 november 2007 23:29

Klaas ging assisteren bij de dagactiviteiten voor geestelijk en lichamelijk gehandicapten in het centrum De Spil. Zelf heb ik een wandeling gemaakt met een mevrouw in een rolstoel en een kopje koffie gedronken in de recreatiezaal met een meneer die eindelijk eens een goed gesprek wilde.

Klaas Schra
Raden welk dier, ding of land
Tien (zwaar) geestelijk en lichamelijk gehandicapten volwassen tussen de 30 en 60 jaar. Twee keer heb ik een half uur eenvoudige figuren op een bord getekend. Koffie met iets lekkers en soms alleen maar kunnen communiceren met een spraakcomputer. Twee leidsters die met liefde deze mensen ter zijde stonden en verder allemaal blije gezichten. En dat om iedere vrijdagmiddag de mensen (mantelzorgers) in de thuissituatie te ontlasten. Het was een blik in een wereld waarvan ik persoonlijk geen weet van had en dus erg leerzaam was. 

Helen du Bois
Naar buiten
Vanmiddag meldde ik mij als vrijwilliger bij ’t Seghe Waert. Op de derde verdieping zat mevrouw al klaar met haar jas aan in de rolstoel. Ze wilde graag naar buiten. Al twee jaar was ze niet buiten geweest….
We reden op haar verzoek naar het winkelcentrum Seghwaert waar ze direct twee plantjes kocht voor haar venterbank. Net als ik had ze een groot gezin en haar vader was fractievoorzitter van de KVP geweest. Genoeg gesprekstof dus. Onderweg kwamen we ook automatisch op de Nota Toegankelijkheid, want we konden niet verder omdat er midden op de stoep een paal stond met een verkeersbord!  Manoeuvreer dan maar eens stoepje op en af, achterstevoren met een rolstoel, terwijl de fietsers heen en weer langs je heen sjezen.

Een kopje koffie
Toen we weer terug waren heb ik aan de balie naar de meneer gevraagd die graag een kopje koffie in de recreatiezaal wilde drinken. Wat bleek toen ik hem vroeg waarom hij graag een kopje koffie wilde drinken. “Mevrouw, het bejaardenhuis is hier soms net een gekkenhuis, ze zijn hier allemaal dement”. Hij wilde meer horen dan de dagelijkse dingen. Ik heb veel geleerd. De levenswijsheid van een banketbakker, die trots was dat hij na de oorlog met alleen zijn handjes een eigen zaak had opgebouwd. En een echte PvdA-er.

Een paar uurtjes aandacht voor een medemens. Twee mensen blij met een paar uurtjes van mijn tijd. Een van de medewerkers kwam ik tegen vlak voordat ik wegging. Ze hield me aan en zie: “mevrouw u hebt haar een onvergetelijke middag bezorgd”.

 

« Terug

Archief > 2007 > november

Geen berichten gevonden